Çeyrek Asır Karnavalı

Belediye Başkanı

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Gün yavaş yavaş kendini geceye bırakırken, Şehir Parkı’nı donatan rengarenk ışıklarda yavaş yavaş yakılmaya başlanmıştı. Her yirmi beş yılda bir düzenlenen geleneksel Çeyrek Asır Karnavalı’na ilk kez 15 yaşında katıldığını anımsadı Andrei. O zaman da her yer yine böyle ışıl ışıl olmasına rağmen, karnavalın vampirler ve kurt adamlar arasında yaşanan it dalaşını çok iyi hatırlıyordu. Bunun bu sene ve bundan sonraki senelerde olmaması için Konsey ile beraber bir karar almışlar ve bölgeye koruyucu ve herkesin eşit olacağı bir büyü yapılmasını karar almışlardı.
Birkaç gün önce, Desiare ile buluştuğunda bunu ona bildirmiş ve olumlu bir cevap almıştı.

“25 yıl önce, neler olduğunu belki hatırlıyorsundur. Karnavalın sonuna doğru çıkan karmaşayı da. Bu sene bunun olmaması için her türlü önlemi almalıyız. Bunun için de devreye sen giriyorsun, Desiare. Senden karnaval alanının büyüsünü daha da genişletmeni istiyorum. Mümkünse birkaç kilometre korunaklı alan, hepimizin yararına olur. Bu sene, herkesin biraz daha fazla korunmasını istiyorum."

“ Ah evet, o karnavalda ben de vardım Andrei. Senden daha iyi hatırladığımı da bilmeni isterim. Böyle düşünmen gerçekten güzel, karnavaldan önce büyüyü yapacağım. Bu yıl, hiçbir aksilik çıkmaz umarım.”

“Emin ol, aksilik çıkaranları kendi ellerimle yakalayacağım.”

Saatin tik takları yavaş yavaş ilerlerken, az ötede gördüğü Desiare’in ona attığı bakıştan büyüyü yaptığını anladı ve içi biraz olsun rahatladı. Korunmasız ve hiçbir şeyden haberi olmayan insanları korumak asırlardır onun soyunun işiydi ve bunu bozmayı aklının ucuna bile getiremiyordu.

Birkaç ay öncesinden belirlenen karnaval temasına uygun giyinen, giyinmeyen maskeli insanlar, kurtlar ve vampirler yavaş yavaş alana akın ederken kendini 1500’lü yıllarda hissetmişti. Arka fondan çalan hafif hareketli müzik, ortamın biraz ısınmasını ve insanların kaynaşmasına yardımcı oluyordu. Sağda solda açılan ufak stantlarda her türlü içecek ve yiyecek bulunurken çimenlerin üzerine gençler için konulmuş rahat koltuklar, minderler ve içinde ateş yakılması için konulan çöp kutuları dikkatleri biraz daha çekiyordu. Kol saatine bir kez bakan Andrei, üzerindeki siyah takım elbisesinin ceketini düzelttikten sonra ilerledi ve standın basamaklarını teker teker çıktı. Sahnenin tam ortasına konulan mikrofonu eliyle bir kez tıklatarak kontrol ettikten sonra, konuşmasına başladı.

“Bayanlar, baylar ve gençler. Geleneksel Çeyrek Asır Karnavalı’na hepiniz hoş geldiniz. Asırlardır kentimize mutlak barış, huzur ve güven hakim. Bunun bozulmaması için gösterdiğiniz çaba ve özveri için hepinize tek tek teşekkür ederim. Konuşmamı fazla uzatıp ta sizi sıkmayacağım. Birazdan sahnemize gelecek olan grup üniversitemizin birkaç öğrencisi ve bu yıl burada çalmak için gönüllü oldular. Hepsine şimdiden teşekkür ediyorum ve hepinize iyi eğlenceler diliyorum.”

Konuşmasını bitirdikten sonra alkış sesleri kulaklarını doldururken, önündeki mikrofonu alıp arka tarafa koydu ve gençler sahneye çıkarken, sahneden aşağı inip onu merdivenin sonunda bekleyen cadının, Desiare’in yanına gitti. Arkada gençler çalmaya başlarken cadının koluna girdi ve beraber yürümeye başladılar.

“Büyü için minnettarım Desiare. Bu gece avcılardan da göz kulak olmalarını istedim. Biliyorsun, şimdiki gençler acayip derecede sarhoş oluyorlar ve kızgın birkaç yaratığa bulaşabilirler.”

Cadı

Spoiler:

Rengârenk cıvıltılı bir dans karnavalını andıran ışıklarla aydınlanmış ortamda yapayalnız ilerliyordu. Yalnız bir omega kurt gibi takılmayı seven bir cadıydı. Birkaç tanıdığına biraz samimiyetsizce gülümsedi. İçindeki karanlık gitgide onu eritiyordu. Uzun süredir insan içine çıkmayan yabani çökük yüzlü sıska bir cadı haline gelmişti. Ama bir şeyler yapmalıydı. Yaptığı kara büyü git gide Cassandra’nın yaşam enerjisini emiyordu. Her ne kadar karadulluk yapmak istemese de mecburdu. Sadece gecenin sonunda şu saçma büyü kalktığında valeyi vurmaktı. Büyüsünün son zerresiyle genç, güzel ve göz alıcı görünmeye çalışıyordu. Siyah, dar bir gece elbisesi, ateş kırmızı rujun verdiği öz güven üzerindeki afrodizyak karışık parfümüyle bir fahişeyi andırsa da düşündüğü şey bu değildi. Düşündüğü şey avıydı.

Hızla karnaval alanı dolarken herkes sahnenin etrafında toplandı. Küçük çantasındaki maskeyi taktı. Ve siyah takım elbiseli bir adam yani belediye başkanı konuşmaya başladı. “Bayanlar, baylar ve gençler. Geleneksel Çeyrek Asır Karnavalı’na hepiniz hoş geldiniz. Asırlardır kentimize mutlak barış, huzur ve güven hakim. Bunun bozulmaması için gösterdiğiniz çaba ve özveri için hepinize tek tek teşekkür ederim. Konuşmamı fazla uzatıp ta sizi sıkmayacağım. Birazdan sahnemize gelecek olan grup üniversitemizin birkaç öğrencisi ve bu yıl burada çalmak için gönüllü oldular. Hepsine şimdiden teşekkür ediyorum ve hepinize iyi eğlenceler diliyorum.” Sıkıcı ve kısa konuşma bittikten sonra etrafı gezinmeye devam etti. Elbette bir saf bulacaktı. Bundan emindi. Karadul’un boş kaldığı nerede görülmüş ki. bu tarz dedeli düşüncelerle hızla kalabalığın içinde ilerledi.

» I. Toplu Kurgu: Çeyrek Asır Karnavalı