Venire ~ Videre ~ Vincere

Ilık bir eylül akşamı, vampirlerin uğrak mekanlarında dolanan bir lycan hatunu. Her adımda görüş alanına giren gözbebekleri. Uzun bacaklarını sarmalayan deri parçaları ve her adımda titreyen kalçaları ile insanlar için yeterince ilginç iken vampirlerin dikkatini çekmesi de hoşuna gidiyordu. Diz kapaklarına kadar uzanan çizmenin silah görevindeki topuklarını her adımda yere çarparak  gözdağı verir gibiydi. Sadece bir kere bakmak bu bedene yapılan bir ayıptı. Bütün evrenin askerlerini arkasına toplamış gibi ilerleyen bu hatunun aslında ailesini kaybedişinden sonraki en büyük yarayı aldığını kimse fark edememiş olsa gerek. Arkadaşını bulmak için gittiği o gece bedenindeki milyonlarca hücreden her biri nefret duygusu ile dolmuştu. Bunu yapan cehennemden gelmiş zebani olsa bile gerekirse cehennemine kadar inip onu orada öldürecekti. Öldürmek düşüncesini aklından geçirince, bunun yeterli bir ceza olmadığını hatta onun için bir ödül olduğunu düşünüp yapacağı işkenceleri hayal etmeye başlıyordu. Yanlış insanın yanlış tarafına basmıştı birileri. Nedenini bilmese bile bunu yapanların vampir soyundan geldiğinden emindi. En sevdiği arkadaşının gözlerinin içine bakarken ondan duyduğu kelimeler, ortalıkta dolanan bir dedikoduyu hatırlatmıştı ona. Esrarengiz bir şekilde değişen vampirlerin hikayesini –artık ismini bile telaffuz etmek istemediği- vampir arkadaşından duymuştu. Bu pisliği en sevdiği arkadaşına yapan varlığı bulduğu zaman özellikle Evia’ı öldürmediği için ayıracaktı kafatasını omuzlarından. Onun aklını alıp öylece doğaya salmış olması nefretini kat kat arttırıyordu. Aklı başında olmadığı etrafa yönelttiği her bakıştan belli oluyordu güzel lycanın, herkese potansiyel katil gözüyle bakıyordu. Düşmanını bulduğu zaman o pisliğin gözlerinin içine bakarken aklından geçen işkencelere nasıl engel olacaktı, yapılan büyük antlaşmayı hiçe mi sayacaktı, ne yani savaşı başlatan genç bi lycan mı olacaktı? Gerekirse yapardı.. Kimi aradığını biliyor gibi bir hali vardı Laela’nın. Oysa ortada ne öldürülecek bir düşman vardı ne de intikamı alınacak bir ceset. Evia, o gece genç lycanın gözlerinin içine bakıp düşüncelerini anlatırken ona yapılan işkencenin boyutunu hissetmişti. Söylediği sözleri sanki beyninin içini açıp büyük bir hançer ile kazınmış gibiydi. Birileri pis bir oyun oynuyordu ve oynadığı oyunun ustası olduğu her halinden belliydi. Laela ,Port Shire’da yapılan büyük anlaşma nedeniyle diğer ırklara karşı ne kadar anlayışlı olmaya çalışsa da olabildiğince uzak durmuştu. Ama Evia anlaşabildiği nadir vampirlerden biriydi. Ama o gece arkadaşından duyduklarından sonra kendine onun öldürüldüğüne inandırmıştı. Evia, artık Laela için ateşlerde yakılmış, günahkar ruhu bedeninden ayrılıp gitmişti.
Düşüncelerini dışarıda bırakıp biraz eğlenmesi gerekiyordu. Önüne gelen ilk kapıdan içeri attı kendini. Kapının paslanmış yerlerinden ağır gıcırtı sesleri yükselmişti. İçerideki yüksek müzik sesine rağmen dönüp güzel kızı süzen onlarca bakış olmuştu. Laela bakışlarını, kimsenin gözbebeğine daldırmamak için boşluğun içinde gezdiriyordu. Yaşadığı travmalar onda ters etki yaratıyordu, asla yaşamaktan vazgeçmiyor daha fazla asılıyordu yaşadığı hayata. Ailesini kaybettikten sonra yakın dostları bir daha asla kendine gelemeyeceğini düşünmesine rağmen o damarlarında gururla taşıdığı gücü yeryüzüne serbest bırakmıştı. Her hareketi ‘İşte buradayım! Daha fazla neyimi alabilirsiniz?’ diye bağırıyordu. Bar masasının önüne yaklaşıp barmenden içkisini istemişti. Metal müziğin intikam dolu melodisine rağmen beyninde uğuldayan düşüncelere engel olamıyordu genç kız. Bu sırada yan tarafında ona dikkatlice bakan vampir fark etti. Gözlerini yavaşca ona doğru çevirerek. ‘Görmek istemediğin bir şey mi gördün?’

Neydi bu şimdi, kimi kimden kurtarıyordu bu patavatsız. Bakışlarındaki samimiyetsiz gülümsemenin altındaki karanlığın fark edilmeyeceğini mi sanıyordu. Uzun sivri tırnakları vardı, öldürdüğü insanlara saplıyor muydu acaba bu tırnakları? Laela’nın aklından geçen her düşüncesi ölümü çağırıyordu. Ölüm dünyada var olan her şeyden daha ilkeldi. Üzgün ve soğuk bakışları olan yaşlı bir adamdı ölüm. Ne olursan ol, ne yaparsan yap uğrayacağın son kapıydı. Sessizliğin ve karaklığın en ücra köşesinde yaşardı ve bazen sırf yaşadığını hissetmek için ölmen gerekirdi. İşte tam da bu sessizlik ve karanlık içindeki ücra köşe vampirin gözbebeklerinin içindeydi. Birkaç saniye boyunca gözünü kırpmadan oraya baktığında ölümün sana ne kadar yaklaşabileceğini hissedebiliyordun. Karşında duruyordu. İşte böyle ilerleyen birkaç saniye içinde Laela ne olduğunu bile anlayamadan adamın davet ettiği sandalyede oturuyorken buldu kendini. Bir an için bir kara büyünün etkisine girmiş olabileceğini düşündü genç lycan. Adamın dudaklarından dökülen her kelime zihninin içinde tekrar ediyordu, bozulmuş bir bant kaydı gibi hep aynı cümleye saplanıyordu. ‘Neyi aradığını biliyorum.’ Hiç bir şey konuşamadı önce, sanki o bara tam olarak bu adamla buluşmak için girmişti. Anıları birbirine karışıyordu, evden çıkarken bu adamı düşündüğünü hatırladı. Yolda gelirken beyninde sadece bu bakışlar vardı sanki. Bir yerlerde daha önce görmüştü ya da aslında her gün görüyordu. Nasıl olduğunu bilmediği bir şekilde tanıyordu bu adamı. Dudaklarının sıcaklığını dudaklarında hissettiğini hatırlıyordu sanki. Aslında hiç var olmamış ve var olmayacak şeyler hissediyordu. Dudaklarını sımsıkı kapattı  ve şu an hissettiği şeylerin bitmesini bekledi sessizce. Nefes almak bile ağırlık yaratıyordu bedenine. Aslında beyninden geçen milyonlarca düşünce saatlerdir adamın karşısında oturduğunu hissettirse de sadece birkaç dakika geçmişti, belki de daha az. Adam ‘Bu yaşadıklarının hiç birini hak etmedin, artık hepsi bitecek.’ dese o anda göz yaşlarına boğulup adamın boynuna atlayacaktı sanki. Evia aklına geldi bir anda, sanki ruhu Laela’nın bedeninin içine dalmıştı ve bu düşündüğü şeylerin hepsini düşünmesine neden oluyordu. Evia’nın göz bebeklerini gördü adamın gözlerinin içinde. Bir yudum alkol bunların hepsini hissettirebilir miydi? Hissettiklerinin hoşuna gittiğini fark etmesi ile birlikte elindeki bardağın içindeki tüm sıvıyı doldurdu ağzının içine. Adamda aradığı bir şeyleri bulacak gibi hissediyordu. Belki onun da sevdiği birini almışlardı elinden ve şu hiç bilmediği barda büyük bir rastlantı ile düşmanına bir adım daha yaklaşabilecekti. Dişiliğini kullanacaktı, karşısındaki sert bakışlı adamı belki bu şekilde kandırabilirdi. Tek istediği duymak istediği şeyleri gerçekten duyabileceği adamın bu olmasıydı. ‘Laela olmam gerekiyorsa.’ Gülümsedi ve dudaklarını ıslattı yavaşça. ‘Beni hafızanıza almanızı sağlayacak ne yapmış olabilirim?’

Ölüm bu gözlerin içine yerleşmemişti tam tersine ölüm bu adamın ta kendisiydi. Bu adam tıpkı Laela gibi çok sevdiği birini göz göre göre kaybetmiş biri değildi, Laela’nın ve daha nicelerinin sevdiklerini ellerinden alan adamdı. Aradığı düşmanını bulmuştu ama bu içindeki nefretin üzerinde dolanan kara bulutlar da neyin nesiydi. Korkuyor muydu? Yanlış bir hamle yapmıştı. Adamın hiçbir şeyden korkusu yokmuş gibi görünüyordu. Yaptıklarını kızın gözlerinin içine baka baka itiraf etmişti. Şu andan sonra Laela ordan kalkıp gidemeyeceğinden emindi. Ama belki kaçabilirdi, bir anda kalkıp koşmaya başlasa.. Ama o bir vampirdi, nasıl kaçacaktı ondan.  Antlaşma vardı Laela'ı öldürmesi mümkün değildi, öldüremezdi, öldürmemeliydi. Kendi ırkına yaptığı eziyetleri hiçe sayabilir miydik? Yani onca şeyi yapan insan genç bir lycanı öldürebilir miydi? Jayden -sürü lideri- bunu hisseder ve gelirdi. Ama Laela öldükten sonra başlayacak savaşa ne gibi katkısı olabilirdi ki? Düşünceleri nefretten korkuya doğru koşturuyorlardı. Karşısındaki vampir bunu hissedecek kadar tecrübeliydi. Ellerinin içi terliyordu. Kalp atışları hızlanmıştı, karşısındaki vampirin bakışlarından kalbindeki kanın bedenine daha hızlı aktığını hisseder gibi bir hal vardı. Artık hiçbir şey öğrenmek istemiyordu, kalkıp evine gitmek istiyordu. Kapılarını tüm gecelere kapatmak istiyordu. Herhangi bir vampire görebileceği her yerden uzaklaşmak istiyordu. Yapılan antlaşmanın hiçbir önemi kalmamıştı onun için. Vampirler işlerini iyi bilen düşmanlardı. Öldürmek yasaktı ve zaten onlar da öldürmüyorlardı, daha fazlasını yapıyorlardı. Bardaki insanlara göz gezdirdi genç lycan her yer vampir doluydu. Birkaç tanesi Laela'nın ağzından çıkacak kelimeleri dikkatlice takip ediyor gibi bir hali vardı. İçeri girdiğinde kızdığı vampirle göz göze geldi, ismini söylemişti, Josh. Daha kaç tanesi onun adamıydı kim bilir. Tek başına hiçbiriyle savaşamazdı, bu yola yalnız başına çıkmak aptallıktı. Kan kokusunun dolandığı küçük barda, ona dikkatlice bakan gözlerden kaçan ve içindeki düşüncelerle savaşan genç bir lycan vardı. Midesi bulanıyordu, teni bembeyaz olmuştu. Evia'nın o geceki hali gözlerinin önünden gitmiyordu. Söylediği cümleler ve Evia cehennemden çıkıp gelmiş gibi bir hali vardı. Şu an Evia umrunda değildi, onun gibi olmak istemiyordu. Tüm bu korkusunun nedeni Evia'nın gözlerinde gördüğü korkuydu. Garsonun geldiği sırada bir fırsat olarak ayağı kalkmaya denedi tüm sinirler beynine kalk ve kaç emri veriyordu. Kalkamadı. Neden hiç konuşmuyordu? Hangi harfleri bir araya getirmeliydi? Bu adam içinden geçen her şeyi nasıl duyabiliyordu. Ağzından çıkanları umursamıyor da içinden geçenleri dinliyordu sanki sadece. Belki duyar diye içinden aynı kelimeleri tekrarladı. 'git burdan, git burdan, git..' Laela ayağa kalktı ve kelimelerini öylece söyleyiverdi. Bütün gözler ona dönmüştü bir anda.
'Bir şey öğrenmek istemiyorum. Yanlış anlaşıldım sanırım. Evia diye birini tanımıyorum.'

Ne olmuştu da birden bu hale gelmişti korkusuz lycan. Adam doğru söylüyordu girdiğindeki korkusuz dişi bir anda korkudan ne yapacağını bilemez bir hale gelmişti. En başından beri biliyorsa tek bir haraketi ile içkisine bir şeyler yaptırmış olabilirdi. Başka türlü böyle hissetmesinin nedenini açıklayamıyordu. Güç ve kontrol ediliyor olmak hoşuna gitmiş gibi görünüyordu. Bir de bunların üstüne tenine değdiği anda hissettiği sıcaklık eklenmişti. Ne oluyordu böyle. Adam işini iyi biliyordu. Bir anda duyduğu kelimeler beyninde yüksek sesle söylenmeye başlamıştı. Korkmuyordu, buraya girmeden once neler hissettiğini düşündü. Yapmak istediği işkenceleri, içinde büyüyen nefreti. Oysa şu an kendini bu adamın hükmüne bırakmak istiyordu. Sessiz kalamadı daha fazla. 'Damarlarımda lycan olmanın tüm gücünü hisseden bir savaşçıyım ben. Beni korkaklıkla asla itham etme!!' üzerine doğru ilerlemişti. Tam gözlerinin içine bakıyordu. Etraftaki kimse onlarla ilgilenmiyordu, hükmetmek böylesine şanlı bir güçtü. Onun sahip olduğu her şeyi elinden almak istiyordu. Kalbini söküp avuçlarına almak istiyordu. 'Evet. Bugun olmasa bile bundan sonraki yaşamımı seni arayarak harcayacaktım. Ama elimle koymuşum gibi karşıma çıktın. Emin ol, intikamımı almak uğruna gerekirse antlaşmayı bile hiçe sayabilirim. Kanımın son damlasına kadar savaşırım, ama bana hükmetmene izin vermem!' Drago'nun karşısında böylesi rahat bir hal içerisinde olması beynindeki bütün yanardağları tek tek patlatıyordu. Üstelik dudaklarındaki gülümseme, hareketlerindeki umursamazlık.. Elinde gümüş bir hançer olsa tam kalbinin ortasından saplayabilirdi şu an. 'Nereye gitmek istiyorsan, gidebiliriz.'

Düşüncelerini kapının dışında bıraktığını söyleyip girmişti bara Laela, fakat tekrar dışarı çıktığında düşüncelerinin hiç biri saldırmamıştı yeniden beynine. Hava artık ılık değildi, rüzgar esiyordu. Sanki kapının önüne bırakmıştı düşüncelerini girmeden once çıktığında ise rüzgar alıp götürmüştü hepsini. Olaylar tahmin etmediği gibi gelişmeye devam ediyordu. İnce kıyafetlerinin üzerinden esip geçen soğuk hava Laela'a yıllardır hiç düşünmediği bir şeyi düşündürmüştü. Yalnızlığını... Hiçbir erkeğe ihtiyaç duymamıştı şimdiye kadar. Yaşadığı hayatta kendisine bahşedilen güce ragmen ailesini koruyamamıştı. Onların gitmesine engel olamamıştı. Öyleyse hiçbir erkeğin gidişine engel olamazdı. Ailesini kaybettiğinde sevgiye dair bir şey öğrenememişti bile, öğrenememezlik yaşayamamazlığa dönüşmüştü. Yaşıtları aşk filmleri izleyip ağlarken o gücünü nasıl kontrol edebileceğini anlamaya çalışıyordu. Ve işte bu karşısındaki damarlarına susamış vampirin de bunu çok iyi bildiğinden emindi. Zayıf noktasını biliyor ve oraya saldırıyordu. Onu suçlayamazdı, herkes hayatında büyük olaylar yaşıyordu ve kimileri intikam ateşi ile doluyor çevresinde bulduğu her şeyi parçalıyordu, kimileri ise sadece hayatına biraz daha bağlanıyordu. O herkese saldırmayı seçmişti. Ortalık büyük bir sessizliğe boğulmuştu, sadece rüzgarın sokaklarda bas bas bağırtısı vardı. Laela vampirin gözlerinin içine bakıyordu kuruyan dudaklarını ıslatıyor ama konuşmak için tek bir kelime bulamıyordu. Nereye gitmelerini istiyordu ki? Laela şu an bir adım atmak bile istemiyordu. Kafasının içinde durmadan dolaşan düşüncelere bile tahammül edemiyordu. Kalbinin içindeki kocaman boşluğu dolduracak kişinin bir vampir olması midesini bulandırıyordu. Onunla birlikte olduğunu düşündü, bedenine dişlerini geçirebilme ihtimalini düşündü. Lycan olmanın kudretini damarlarında onurla taşıyan biri için mide bulandırıcıydı. Ama hiç olmadığı kadar sahip çıkıyordu ona. Belki doğru kelime sahip çıkmak değildi, hükmetmekti ama ne önemi vardı ki. Rüzgarda savrulan saçlarını parmaklarının arasına alıp yüzünden uzaklaştırdı. Gözleriyle boş sokaktaki karanlığı gözledi. Sonra hiç olmadığı kadar büyük bir cesaret ile vampirin dudaklarına bastırdı dudaklarını. Birkaç saniye içerisinde olmuştu, öylesine hızlı ve öylesine yalnız bir öpücüktü bu. Pişman olmuş gibi görünüyordu.
'Gücün yalnızca genç bayanlara yetiyor sanırım. Ne yapacaksın bana? Lanet Alman düşüncelerini mi yükleyeceksin? Ne geçecek eline!! Orada, savaşta dostlarının hepsi öldü! Ve şu an hükmettiğin hiçbir Rus onları sana geri vermeyecek! Ben de veremem onları sana!'
Dedikodularını duyduğu vampir bu ise, söylediklerine karşılık bulacaktı. Anlatıldığına gore Almanların Ruslara karşı kaybettiği savaşta bu vampir de varmış ve bütün dostları katledilmişti. Cesurca kelimeler kullanmıştı genç lycan, öpücüğün mü yoksa kelimelerin mi daha fazla etkisi oldu bilmiyordu. Tırnaklarını boynuna geçirip onu öldürebilmesi ihtimalini bile göz önünde bulunduruyordu. Tam şu an içindeki yaralara dokunan düşmanının canını yaktığını düşünüyordu. Oysa o düşman dakikalar once tenine dokunduğunda canını yakmamış yüreğindeki boşluğu ısıtmıştı. Kullandığı kelimeler çok mu sert olmuştu yoksa?
'Şimdi, bana ne istiyorsan yapabilirsin!'

Değer verdiği tek şey olmak? Aşk? Bir vampir ile bir lycan? Belki yüzlerce örneği olabilirdi böyle bir ilişkinin. Ama Laela için neredeyse imkansızdı, kalbe öldürmeden dokunmanın imkansız olduğu kadar uzaktı aşk. Ona lycan olmanın gereklerini öğretecek kadar uzun yaşayamamıştı babası belki, belki de ırkında yeterince yetenekli görülmüyordu ama damarlarında taşıdığı şeyin ne olduğunu biliyordu. Ve saniyeler öncesinde vampirin kan ile defalarca kirlenmiş dudaklarının tadına bakmakla bile ırkına ihanet ettiğini düşünüyordu. Üstelik bu ihaneti en sevdiği dostunu ellerinin arasından çekip kopartmış ve her tarafı ölüm kokan bir vampir ile yapmıştı. Güzel lycanın gözleri artık parıldamıyordu, karşısındaki adama bakarken. Bir lycanın hayatı bir vampirin hayatının yanında bir toz tanesiydi. Daha kısa, daha çabuk, daha ölümlü. Bu karanlık adamın hayatına aldığı her kadın bencilliğinin resmiydi. Onların hayatlarını çalıp kendi hayatındaki ufacık bir anı yapıyordu. Lanetlenmiş ruhu –Laela’a göre- durmaksızın ruhları bedenlerini terk edene kadar çalıyordu. Aşk onun için güneşin közlenmiş yerine basarken yaşadığı dünyayı gözetliyor olmak kadar yüce bir şeydi, neredeyse imkansızdı. Hayatını, varlığını, kalbini sadece kemiklerini paramparça eden o öfke dolu yaratığa adamıştı. Gözlerini vampirin gözlerine çevirdi, rüzgar hala çığlıkları ile konuşmayı zorlaştırıyordu. Bu uğultuya karışmasını ve kaybolmasını istercesine sessizce söyledi kız kelimelerini.
‘ Bunu yapabileceğimi sanmıyorum.’
Laela geriye doğru birkaç adım atmıştı, arkasından geçen bir grup insanla çarpışmıştı, yalpalanmıştı. Vampir ani bir hareketle kızın incecik bileğinden kavramış kendine doğru çekmişti, gideceğini anlamış olmalıydı belki de sadece düşeceğini düşünüp tutmuştu. Teni sanki buzulların içinde yanan kocaman bir alev ve bedeninde gezinen kan onu ısıtıyor gibiydi. Her bir damlası dudaklarından, parmaklarının ucuna kadar ulaşıyor ve dünyanın en sıcak şeyi gibi hissettiriyordu. Tırnaklarının ne kadar sert olduğunu fark etti bir anda Laela. Bileğindeki damarların üzerinde dolanıyordu, doğru yeri bulmaya çalışıyor gibi bir hali vardı. Laela adamın parmaklarının gezindiği yere değdirdi bakışlarını sonra kafasını kaldırmaya kalmadan vampirin sert tırnağı derisini parçalamış, damarlarına kadar ulaşmıştı. Lycanın dudakları aralanmıştı, tüm ses telleri paramparça olmuş gibi hissediyordu, hiçbir şey söyleyememişti.  Acının sinyallerini beyine götüren sinirler çığlık yetisini gözlerindeki tuz dolu sıvılara göndermişti. Sol gözünden aşağı doğru süzülen gözyaşı saniyeler içinde vampirin parmakları ile buluşmuştu. Vampirin genç lycanı öylece karanlığın içinde kaybetmeye niyeti yok gibiydi. Onu hatırlayacağı, onu hissedeceği bir şeyler alıyordu ondan. Aslında çoğu insandan aldığı kadarını. Laela hayatında bir daha yaşayamayacağı bir sahne yaşıyordu. Onlarca belki de yüzlerce kişiye hiç acımadan işkence eden adamı gözlerinden  akan bir damla yaş için üzüyordu. Sessiz bir son olmuştu, bir daha ikisi de tek kelime edememişti. Laela’nın içindeki öfke ve bedeninde yaşattığı acımasız kurt galip gelmişti. Sadece geriye lycanın bileğinden aşağıya doğru damlayıp, rüzgarla dans eden kan damlaları kalmıştı.