Bir takip vakası.

Vampir Yaş : 28

"... Düşünen ölür ve kazanan yönetir... Dünya böyle döner." Noktayı koyduğu an arkasına yaslanarak purosunu ağzına götürdü. Büyük bir nefes çektikten sonra pipoyu getiren eli yavaşça 'enter' tuşuna doğru düştü ve yazı e-posta ile yollandı. Yollanır yollanmaz sayfa kapandı ve masaüstü gözüktü. Uzaktan sadece bir noktaya bakıyordu. Eski yazılarını tuttuğu bir klasöre. Masaüstündeki tonlarca klasör ve dosyanın arasından sadece birisine gözünü kestirmişti. Bilgisayarı kapatmak için hareketlenmişti ki başka bir klasöre takıldı. Adını birkaç kişiden başkası görse anlayamayacağı bir klasöre... 'P'... Bir iç çekip internet yazılımını açtı. Bütün sosyal medyalardan ayrı ayrı takip ettiği bir kızdı bu. 'P.' her yerde bu kısaltmayı kullanıyordu. Hacklediği her sitede bu izi bırakıyordu. Defalarca kez ulusal polisin ellerinden kurtardığı bu kızın bir sonraki adımını kestirmek çok güçtü. "Takıntı mı dersin..?" dedi kendi kendine. Purosunu kül tablasına tekrar bıraktığında sol kaşı kalkmıştı. Hızla bütün sitelerdeki profillerini tek tek inceledi. Yine bir şeye kızmıştı. Bir olaya. Toplumsal olaylardan dolayı sürekli bir kaç siteden bilgi kaçırdığını fark ediyordu. "Çok fazla merak ediyorsun... Çok fazla... Umarım yazılarımı takip ediyorsundur..." dedi kendi kendine Drago. Nefretinin hayatına mal olmasından korkmuyordu. Onunki gibi bir sürü hayat vardı dışarıda. Bu umurunda değildi. Ölümden korkmuyordu. Korkanlar zaten hoşuna gitmiyordu ama bu kızın cesareti onu etkiliyordu. Nefretinin hayatına mal olmasından korkmuyordu belki ama, onun nefretinin kullanılabileceğinin farkındaydı. Diğer hiçbir duyguya yeteri kadar güç yüklemeyen Drago, nefret duygusu için sınırsız bir değer biçiyordu. Daha önce nefretin insanoğluna neler yaptırabileceğini görmüştü. Defalarca kez... Aşk bir insanı, tutku bir kaçını, umutsuzluk binleri öldürebilirdi. Fakat nefretin katli tek seferde milyonlara ulaşabilirdi. Almanya hariç başka bir ulusun bu gücü elinde tutmasına izin veremezdi. Bunca zamandan sonra gitmediği, gidemediği Almanya'sını belki de üstünde yaşayanlardan kat kat daha fazla seviyordu. Tek istediği onların yüceldiğini görmekti. Bu yüzden çoğu kişiyi takip etmiş, birkaçını öldürmüş, bir kaçının ise nefretini köreltmişti.

Duyguları köreltmek her yiğidin harcı değildir. Körelmesi en güç duygu aşktır onun için. Kendisini Almanya topraklarına aşık bellemiş bu adam için ikinci güç duygu ise, nefrettir. körelmesi zordur nefretin de aşk gibi. Korku bir kitle imha silahı olabilir fakat nefret hükmetmeyi sağlar. Korku ise hükmedilmeyi... Bunların hepsini düşünürken onun fotoğraflarına bakıyor olduğunun farkına varmamıştı. Yeni paylaştıklarını belgeleriyle beraber bilgisayarındaki klasörüne aktarıyordu. Onun bilgisayarına ulaşmayı da düşünmüştü. Fakat karşısında kendisi gibi bilgisayara meraklı birisinin durduğunu biliyordu. Hatta, çok daha fazla meraklı birisinin...

Vampir & Üniversite Öğrencisi

“Çalışan demir pas tutmaz P. Bakalım neler yapabiliriz?..”

Elinde sıradan cam bir kupa ve kupanın içerisinde kan aromalı sıcak kahvesi… Odasına geldiğinde karanlığın içinde hapsolmuş tek bir ışık kaynağı vardı P’nin, o da çalışır durumda olan bilgisayarı. Masasının bir köşesine kahvesini koymasının ardından bilgisayarının başına geçen P. Ellerini birbirine kenetleyerek parmaklarını kütürdetti ve gelişi güzel toplanmış saçlarından göz önüne düşen tutamları yüzünden çekerek gece egzersizine başladı…

Bugün sistemine girmek istediği kişi, üniversitesinde bulunan saçma amigo kızlardan biriydi. Okul, cafe, ev; nerede olursa olsun rengini belli etmeyi hiçbir zaman istememiş olsa da bu kızın bir açığını bulduğunda kendini tehlikeye atmış olacaktı.Fakat nefret… İnsanoğlunun en kuvvetli hissi, duygusudur. Nefret her şeyin üstündedir. En mantıklı kişiyi bile mantıksız yollara sürükleyebilecek iki şeyden sadece biri. Kişiler birbirinin tamamen zıttı olan iki duygu ile mantıklarının dışına çıkarlar her zaman. Biri nefret, peki ya diğeri? Aşk…

“00:00 İyi ki doğdun P. Bugün tam yedi yüz yıldır vampir olarak yaşıyorsun ve hala nefret duygusuna âşıksın.” Kahvesinden bir yudum daha aldı ve bir diğer aşk kavramını hissettiği bilgisayarına kendisini adamaya devam etti. Kodlar, kodlar… Bir kere bile hata yapmadan sadece tuşlara basmaya devam etti. Rachel adlı amigo kızın bilgisayarında bir açık bulacaktı, buna inanıyordu. İnanıyordu, inanmasına da, bir amigo kızın sistemine girmenin bu kadar karışık olmasına şaşırıyordu her geçen saniye. Duraksadı, arkasına yaslandı ve tırnakları saç aralarına sokarak bir iki dakika saç dipleriyle oynadı. Odaklanması gerekiyordu, iPod’unu kapatarak odanın sessizliğine kaptırarak parmaklarını klavyesinde gezdirmeye devam etti…

“Vee bitti , Amigo!” dedi büyük bir hevesle. Fakat o da neydi? Bu amigonun masaüstünde onlarca saçma klasör vardı. Ne moda, ne erkeklerle ilgiliydi bu klasör. Bi anda gözüne soldan ikinci satırda olan bir klasör ilişti, klasörün adı “P.” idi. Saniyeler içerisinde yaşadığı şaşkınlık ile gözleri fal taşı gibi açılmış bu duruma anlam vermeye çalışıyordu. Her zaman ki gibi merakına yenik düştüğünde ise, klasöre tıklamaya karar vermişti… Bunu yaparken bile eli fareye zor gidiyordu. İçini daha önce hiç hissetmediği garip bir duygu bastırmıştı. Bu bir tesadüf olabilirdi.

Vampir Yaş : 28

Klasörlerle işi bittiğinde purosunu bırakıp bir bira açmak için mutfağa gitti. Birasını alıp geri geldiğinde ise bilgisayarının bilgilerine sızılmaya çalışıldığını fark etti. Birasını hemen masasına bırakıp parmaklarını çalıştırmaya başladı. Gelen kod dökümü neredeyse yarısına varmıştı. Yani karşı taraf çoktan bilgisayara ulaşmanın yolunu bulmuştu. Parmaklarını çalıştırarak onu iyice yavaşlatıp sıkıntıya sokmaya başladı. Onu sadece caydırmak istiyordu. Aksi halde bu durumdan zaten kurtulamazdı, yılmazsa bilgisayarına girebilirdi. O ise sadece bu kişiyi yıldırırken bir yandan kodların nereden yollandığını bulmaya çalışıyordu. Bu kod dizinini biliyordu. Bu gidiş yolu ancak bir kişiye ait olabilirdi. 'P.' Gülümsedi Drago.

Kız sonunda sisteme girmişti. Fare titrek bir şekilde P klasörüne giderken seri bir şekilde bir not defteri açtı ekranda Drago. "Cesaretin fazlası, hayal kırıklığıdır." yazdı. Kızın onu gördüğünden emin olana kadar duraksayıp, "İstediğine ulaşamazsan nefretle dolarsın." Biraz daha duraksayıp bir nefes aldı ve güldü Drago, "Ama bu iyi bir şey? (: " diye yazıp not defterini klasörün görüneceği şekilde açtı ve fare imlecini klasörün üstüne götürüp bıraktı. Kız klasörü açtı...

Klasörün içi boştu. Bizimkisi, kız kod yazmaktan bir kaç dakikalığına vazgeçtiğinde P klasörünü başka bir klasörün içine atmış ve P klasörünün içindekileri silmişti. Belki bu onu durdurmayacaktı. Ama kızın bilmediği bir şey vardı. Bu Drago'ya onunla konuşabilme şansı tanımıştı. Ellerini birasına götüren Drago bilgisayardan ellerini çekmiş, ayaklarını masaya kaldırıp bacak bacak üstüne atmış ve birasından aldığı koca bir yudumdan sonra pis pis bilgisayara doğru sırıtmıştı. Onun bilgilerine ulaşmak için çırpınışını izlemek istiyordu... Belki de bir şeyler yazmasını bekliyordu...

Vampir & Üniversite Öğrencisi

Fareyle klasöre giriple girmemek arasında kalırken bir anda not defterinde bir kaç cümle belirmişti. "Cesaretin fazlası, hayal kırıklığıdır...İstediğine ulaşamazsan nefretle dolarsın... Ama bu iyi bir şey? (: " belli zaman aralıklarında yazılan bu notlardan sonra biraz daha cesaretlenen P. klasöre baktığında hiç bir şey görememişti. Çıldırdığını belli etmemeliydi, soğuk kanlılığını koruması gerekiyordu. Aksi takdirde bu karşısındaki kişiye haz verecekti.

Klasör hala açıktı ve not defteri kapatılmamıştı henüz. "Ctrl+Tab" kısa yoluyla not defterine geldi P. "Peki ya sen kimsin?.." sustu, şaşkındı. Karşısındaki kişi de kimdi? Rachel olmasına ihtimal veremiyordu, o salak amigo bunları asla akıl edemezdi. "Aptal bir sarışın amigo kızı olamazsın sanırım? ^^" . Eli ayağına dolaşmıştı. Kahvesinden bir yudum daha almak için elini fincana götürürken fincanın yere düşmesine sebep olmuştu.

"Harika! Peki kim bu yabancı? Kim olabilir, kim olabilir? Hızlı düşün P." İki elini de başına götürerek, dirseklerini masaya dayadı Persephone. Ani bir şekilde telefonunu aldı eline. tüm rehberine göz gezdirimeye başlamıştı. Adam? Andrew? Olasılıksız. Onun P. kimliğini kimse bilmiyordu sonuçta. Ya da bilen birisi var mıydı? Aklı karışmış bir şekilde rehberini incelemeye devam etti. Xavier? Zooey? Hiçbirine ihtimal veremiyordu. Sandalyeyi iterek bir hışınla kalkan Persephone oda içerisinde volta atmaya başlamıştı. Tek düşündüğü şey bu esrarengiz kişi, tek istediği şey bu kişinin hemen cevap atması idi.

Vampir Yaş : 28

Sırıtışı iyice yanaklarına yayıldığında karşısındaki kızın çaresiz davranışlarını görüp ellerini klavyeye götürdü. "Ben korkularınım. Nefretinim. Çaresizliğinim. (:" İşte çileden çıkartmayı hedefleyen bir kaç kelime daha. Kedi fare kovalarken kapana kısıldı. Ava giden avlandı. Dudaklarını ıslatarak kızın çaresiz sessizliğine bir not daha bıraktı Drago, "Uzaktan bir hayranın olarak gör beni. Bütün fikirlerin, bütün nefret ettiklerin, bütün sevdiklerin, yaptıkların... Merak etmiyor musun? Nasıl oluyor da, bir üniversite öğrencisi defalarca kez veto ettiği Dünya kuruluşlarının suçlamalarından aklanıyor? Nasıl oluyor da o koskoca Dünya devleri suçlamalarını geri çekiyor? Güzelliğinden ve çekiciliğinden mi? Senin kadar zeki birinin bunları görebilmesini umardım... En son hatırladığım kadarıyla zekanla insanları tavlamayı seviyordun. Vücudunla ve güzelliğinle değil? En son hatırladığım kadarıyla da bir kıza gıcık oluyordun. Nefret dolu..." Konuşmasını yarıda kesmişti. Geriye yaslanıp onun bu durumu hazmetmesini bekliyordu.

"Hakkında çok şey biliyorum. Sen bilmek istemiyor musun? Durma, kurcala... Ya da sor..." Birasını dibine kadar içmişti. Onun nefretini köreltmesini bir şey engelliyordu. Onun dengesini bozmuştu ama bitirici vuruşu yapamıyordu. Dünyaya karşı olan nefretini durdurmak istemiyordu. Bunu içinden geldiğinden mi yapıyordu yoksa o da bir Alman mıydı? Onunla bir kan bağı mı vardı? Bu hissettiği korku muydu? 'Bir şeyler ters gidiyor.. Hissediyorum!' Sıkıca tuttuğu bira şişesi elinde kırıldı. Kesilen yaralarını direk ağzına götürdü. Bir süre bekledikten sonra kanı durunca lavaboya gitti. Ayna da kendisine bakıp suratına bir avuç su çarptı. Kızın yapacaklarını merak ettiğinden kendini tekrar koltuğuna bıraktı ve arkasına yaslanıp ekranı izlemeye başladı.

Vampir & Üniversite Öğrencisi

"Ben korkularınım. Nefretinim. Çaresizliğinim. (:"

"Uzaktan bir hayranın olarak gör beni. Bütün fikirlerin, bütün nefret ettiklerin, bütün sevdiklerin, yaptıkların... Merak etmiyor musun? Nasıl oluyor da, bir üniversite öğrencisi defalarca kez veto ettiği Dünya kuruluşlarının suçlamalarından aklanıyor? Nasıl oluyor da o koskoca Dünya devleri suçlamalarını geri çekiyor? Güzelliğinden ve çekiciliğinden mi? Senin kadar zeki birinin bunları görebilmesini umardım... En son hatırladığım kadarıyla zekanla insanları tavlamayı seviyordun. Vücudunla ve güzelliğinle değil? En son hatırladığım kadarıyla da bir kıza gıcık oluyordun. Nefret dolu...Hakkında çok şey biliyorum. Sen bilmek istemiyor musun? Durma, kurcala... Ya da sor..."

"Çok yanlış! İnsanları fiziksel görünümüyle yargılamamalı. Ama böyle birisiyse katlanamam."

"Güzel..."

Sanırım hakkımda çok fazla şey biliyorsun. O halde sana bir şans, yüz-yüze görüşmek için. Gece 1'de, benim evimde."

-Ekranda belirecek olan görüntü-
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]